Psy szwajcarskie, czyli rasy pochodzące ze Szwajcarii, znane są z wszechstronności użytkowej. Najbardziej ciekawe to: berneński pies pasterski, szwajcarski pies pasterski, duży szwajcarski pies pasterski i appenzeller. Charakteryzuje je podobny schemat umaszczenia – trójkolorowy. To psy rodzinne, łagodne, przyjacielskie wobec dzieci. Doskonale sprawdzają się jako stróże i psy zaprzęgowe.
Szwajcarskie rasy psów to ciekawa grupa czworonogów, które przez wieki towarzyszyły góralom w ich codziennej pracy. Każda z tych ras wyróżnia się charakterystycznym umaszczeniem trójkolorowym oraz przyjaznym usposobieniem. Berneński pies pasterski to najpopularniejszy przedstawiciel tej grupy, znany ze swojego spokojnego charakteru i przywiązania do rodziny. Te majestatyczne zwierzęta potrafią dostosować się także do życia w mieściei na wsi, choć zdecydowanie lepiej czują się mając dostęp do otwartej przestrzeni. Psy te cechuje wyjątkowa inteligencja i łatwość w szkoleniu, co sprawia, że świetnie sprawdzają się w różnych rolach – od psów rodzinnych po terapeutyczne.
Duży pies szwajcarski (Grosser Schweizer Sennenhund) to największy przedstawiciel tej grupy, który pomimo swoich imponujących rozmiarów zachowuje zwinność i grację w ruchu. „Te wspaniałe czworonogi początkowo były wykorzystywane jako psy pociągowe do transportu mleka i serów w alpejskich wioskach”. Historia tych psów sięga czasów starożytnych Rzymian, którzy przyprowadzili ze sobą molosy do Szwajcarii. W górskich rejonach psy te sprawdzały się bardzo dobrze jako stróże i pomocnicy pasterzy (co widać w ich nazwie – Sennenhund oznacza dosłownie „pies pasterski”).
Charakterystyka i predyspozycje szwajcarskich psów pasterskich
- Wyjątkowa odporność na niskie temperatury
- Silna budowa ciała przystosowana do pracy
- Zrównoważony charakter i łagodne usposobienie
- Doskonałe predyspozycje do pracy z człowiekiem
- Wysokie wymagania dotyczące ruchu i aktywności
- Naturalna skłonność do ochrony terenu i rodziny
Pielęgnacja i wymagania zdrowotne
Appenzeller – najmniejszy z czwórki szwajcarskich psów pasterskich – wymaga częstej pielęgnacji gęstej sierści, szczególnie w okresie linienia. Systematyczna kontrola stanu zdrowia jest elementarna dla wszystkich przedstawicieli ras szwajcarskich, ze względu na ich predyspozycje do dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Entropium i ektropium (wady powiek) – to kolejne schorzenia, na które należy zwracać uwagę. Jak dbać o prawidłowy rozwój tych psów? To pytanie często zadają sobie początkujący właściciele.
Te wspaniałe psy potrzebują odpowiedniej dawki ruchu i stymulacji umysłowej – minimum godzina aktywności dziennie to podstawa. „Właściciele powinni pamiętać, że szczenięta ras szwajcarskich rozwijają się wolniej niż inne rasy tej samej wielkości” (co ma podstawowe znaczenie dla ich prawidłowego rozwoju fizycznego). Każdy z przedstawicieli tej grupy psów ma swoje indywidualne cechy charakteru: berneńczyk jest najspokojniejszy, appenzeller najbardziej żywiołowy, a entlebucher wykazuje najsilniejsze cechy pasterskie.
Psy szwajcarskie – od pasterza do twojego domu. Poznaj alpejskie czworonogi!
Psy szwajcarskie to grupa czterech ras wywodzących się z terenów Alp, gdzie przez wieki pełniły rolę psów pasterskich i pociągowych. Duży szwajcarski pies pasterski, berneński pies pasterski, appenzeller i entlebucher to rasy charakteryzujące się podobnym umaszczeniem trójkolorowym, łączącym czerń, biel i podpalanie. Wszystkie wyróżniają się silną budową ciała, zrównoważonym temperamentem i wysoką inteligencją.
Te wspaniałe czworonogi są doskonałymi towarzyszami rodzin, wykazują się cierpliwością wobec dzieci i lojalnością wobec właścicieli. Berneńczyki i duże szwajcarskie psy pasterskie osiągają wagę nawet do 65 kg, podczas gdy mniejsze rasy – appenzeller i entlebucher – ważą około 25-30 kg. Psy te potrzebują częstego ruchu i stymulacji umysłowej, ale nie są tak energiczne jak typowe psy pracujące. Ze względu na gęste podwójne okrywy włosowe wymagają systematycznej pielęgnacji, szczególnie w okresie linienia. Wszystkie rasy szwajcarskie słyną z zalet jako psy stróżujące, choć ich pierwotna funkcja pasterska została aktualnie zastąpiona rolą psa rodzinnego.
Szwajcarski owczarek – strażnik alpejskich łąk i faktyczny towarzysz miejskiego życia
Szwajcarski pies pasterski to wszechstronna rasa, która przez wieki doskonaliła swoje umiejętności w górskich terenach Alp. To bardzo inteligentny i oddany czworonóg, który bardzo dobrze daje efekt także jako pies pracującyi rodzinny kompan. Charakteryzuje się zrównoważonym temperamentem, wysoką inteligencją oraz niezwykłą lojalnością wobec swojego właściciela. Jest to pies średniej wielkości, o harmonijnej budowie ciała i charakterystycznym trójkolorowym umaszczeniu. Jego atletyczna sylwetka i mocna muskulatura świadczą o doskonałych predyspozycjach do pracy fizycznej.
- Wysokość w kłębie: 54-66 cm
- Waga: 23-32 kg
- Długość życia: 10-13 lat
- Rodzaj sierści: średniej długości, gęsta z podszerstkiem
Wymaga częstej aktywności fizycznej i stymulacji umysłowej, to podstawa dla jego prawidłowego rozwoju i dobrostanu. W szkoleniu wykazuje się wysoką chęcią do współpracy i szybkością uczenia się. Jest to pies, który świetnie odnajduje się w sporcie, szczególnie w agility i obedience. Dobrze zsocjalizowany szwajcarski pies pasterski jest przyjazny wobec dzieci i zwierząt domowych.
Adaptacja szwajcarskiego psa pasterskiego do warunków miejskich – wyzwania i rozwiązania
Aktualnie życie w mieście może stanowić wyzwanie dla tej aktywnej rasy, jednak przy odpowiednim podejściu i zaangażowaniu właściciela, pies świetnie odnajduje się w miejskim środowisku. Ważne jest zapewnienie mu odpowiedniej dawki ruchu i zajęć, które zaspokoją jego naturalne instynkty. Można sprawdzić zapisanie psa na zajęcia z psich sportów lub zorganizować mu częste wycieczki poza miasto, gdzie będzie mógł swobodnie biegać i eksplorować teren.
Berneńczyk zamienia buciki na buty do biegania!
Berneński pies pasterski, pomimo swojej masywnej budowy i znacznej wagi dochodzącej do 55 kg, bardzo dobrze odnajduje się w sporcie zaprzęgowym. Ta rasa, pierwotnie wykorzystywana do pilnowania stad i ciągnięcia wózków mleczarskich w Szwajcarii, przy swojej sile i wytrwałości świetnie radzi sobie w różnych dyscyplinach zaprzęgowych. Szczególnie dobrze daje efekt w bikejöringu, gdzie pies ciągnie rowerzystę, oraz w skijöringu – zimowej odmianie tego sportu, gdzie ciągnie narciarza. Berneńczyki wykazują naturalne predyspozycje do pracy w zaprzęgu, co wynika z ich historycznego przeznaczenia do ciągnięcia ciężarów.
Te psy potrzebują systematycznych treningów i dobrego przygotowania kondycyjnego, by móc bezpiecznie uczestniczyć w zajęciach sportowych. Pamiętajmy o ich wrażliwości na wysokie temperatury, dlatego aktywność fizyczną najlepiej planować w chłodniejsze dni lub wczesnym rankiem.
Zaangażowanie berneńczyka w sport zaprzęgowy daje nam mu niezbędną dawkę ruchu, stymuluje go psychicznie. To doskonały sposób na wykorzystanie naturalnych instynktów psa i zacieśnienie więzi z opiekunem. Można jednak pamiętać, że ze względu na rozmiary i masę ciała, berneński pies pasterski wymaga dłuższego okresu treningowego przed rozpoczęciem regularnych startów w zawodach zaprzęgowych.
